نسل دهه هشتادیا

ما...نسلی بودیم که پدر و مادرامون چون در یک دهه مختلفی از ما بودن مارو آنچه که باید درک نمی‌کردن
نمی‌فهمیدی بخاطر ما نگرانن یا بخاطر آبروی خودشون
وقتی زیاد می‌خوابیدیم دلیلشو نمی پرسیدن...فقط میگفتن : بسه دیگه تنبل چقدر می‌خوابی
وقتی کم اشتها می‌شدیم نمیگفتن چی شده میگفتن : اینم بچه های ما ! بچه های بقیه باید التماسشون کنی نخوره اون وقت ما باید التماسشون کنیم دو قاشق غذا بخورن

ولی با این وجود ما ادامه دادیم ، درک نشدیم اما سعی کردیم بقیه رو درک کنیم ...همینکه تو این دو شرط رو داری یعنی که خیلی آدم شگفت انگیزه هستی !
همین که زنده موندی و همین که تلاش کردی در آینده زندگی خوبی برای بچه هات بسازی یعنی تو یک آدم خیلی خفنی هستی
از بقیه ناامید شدی شدی اما از خودت ناامید نشو که اینجوری از زندگی ناامید میشی...قدر خودتو بدون :))